Merhaba,
Çok eski zamanlarda, ormanın derinliklerinde kırmızı kanatlı boncuk benekleri olan bir uğur böceği yaşarmış. Bütün günü kanat çırparak gezinmek olduğu için bütün orman canlıları tarafından şanslı sayılırdı. Bu şansı sayılmasına karşın yinede bir hüzünlü yanı varmış. Hüzünlü yanı yanlızlıkmış. Çünkü ağaçların,çiçeklerin, hayvanların üzerinde dolaşmanın keyfini birlikte çıkaracağı bir arkadaşı yokmuş.
Günlerden bir gün gezerken mor bir çiçeğin yanında bir hanım efende karşısına çıkmış. Bizim uğur böceği oracıkta aşık olmuş. Hanım efendi yalnız olmasına karşın bizim uğur böceğini görememiş çevresindekilerden uzak dururmuş.
Bu karşılamadan sonra uğur böceği hanım efendiyi düşünür durur. Bir gün yine karşılışırlar. Gözleri bir birlerine kenetlenir. Konuşurlar birbirlerini anladıklarını fark ederler. Birlikte olmaya karar verirler. Morlu hanım efendiyi ikna etmek kolay olmamış tabikii.. Sevgi emek ister uğur böceğimizde bütün emeğini hanım efendinin önüne serer dururmuş.
İkisi birlikte birbirlerine çok şans getirmişler.
Daha sonra hayatlarına bir bebişleri katılmış. Bebişleri büyürken bütün ormanı güzelce öğretmişler. Güzeli, zehirliyi, tehlikeliyi, güveniliri öğretmiş durmuşlar.
Bebiş büyümüş yuvadan uçma vakti gelmiş. Çiftimizin yüreğine hüzün düşmüş. Yavrularının bahtının açık olmasını dilemişler. Yavruları uçmuş gitmiş.
Hanım efendi ve uğur böceğimiz yine baş başa kalmışlar. Bütün ömürlerini birbirlerine sahip çıkarak değer vererek geçirmişler. Bu birliktelikleri ile bütün canlılara insanlara örnek olmuşlar.
Dost kalın