Deniz'in Öfkesi
Deniz ergenlik dönemine yeni girmişti. Ergenlik döneminde olmasından dolayı hormonları çok fazla çalışıyor ve duygularını etkiliyordu.
Duyguları arasında en keskini öfke duygusuydu. Bu duygu tüm davranışlarına hakim olmuş gibi görünüyordur. Anne babasının her dediğine hemen sinirleniyor yüksek sesle bağırarak tepkiler veriyordu. Bu duygularının gereksiz olduğunu biliyor olmasına karşın yine de kendini tutamıyordu.
İçinden bir sesin sürekli olarak anne babasına karşı gelmesi gerektiğini söylediğin fark ediyordu. Anne babasının her seferinde kendi kişiliğine müdahale ettiğini düşünür hemen bağırıp çağırırdı.
Bütün bu bağırıp çağırmalar arasında annesinin oğlum bak bize karşı bağırıyor bizi üzüyorsun. Bu bizi üzüyor olsa da sen bizim canımızsın seni çabuk affediyoruz. Arkadaşların veya başka insanlar bu noktada dikkatli olmalısın çünkü “ Öfke ile kalkan zararla oturur” atasözü boşuna söylenmemiştir diye dikkatini çekiyordu.
Annesinin bu uyarılarının ne anlama geldiğini arkadaşı ile ilişkileri bozulunca fark etti. Arkadaşları ile birlikte çay içmeye gittikleri bir gündü. Arkadaşı kendisine takılmak amacı ile bugün yamuk yürüyorsun demişti.
Deniz bu ifadeyi o kadar yanlış anlamıştı ki sanki arkadaşının kendisini aşağıladığını hissetti arkadaşlarının arasında rezil olmuşluk hissi yaşayınca arkadaşına bağırmaya başladı. Arkadaşı kendisine niyetinin takılmak olduğunu söylemesine rağmen öfkesi devam ediyordu. Arkadaşının burnunun yamukluğundan, tutarsız olduğundan, aptal olduğuna kadar ağzına gelen her şeyi söyledi. Arkadaşı Denizin yüzüne baktı eşyalarını topladı ve masayı terk etti.
Masada bulunan arkadaşları tarafından Deniz değerlendirmesinin yanlış olduğu ve özellikle bağırıp aşağılama davranışının iyi olmadığını söylediler. Deniz o an yaptığının hata olup olmadığı konusunda karar veremedi. Daha sonraki süreçte arkadaşını aradığında arkadaşının kendisi ile konuşmuş fakat bu konuşma son konuşmaları olmuştu.
Arkadaşının ne kadar kırıldığını o zaman anlamış olsa da yaptığının geri dönüşü yoktu. Arkadaşı ile ilişkileri bitmişti. O an annesinin sürekli söylediği söz aklına geldi.” Öfke ile kalkan zarar ile oturur” bu sözün doğruluğunu kendisi yaşayarak öğrenmişti. En sevdiği arkadaşını kaybetmişti.
O an kendisine söz verdi. Öfkelendiği anlarda binden geriye doğru tek tek sayacak, öfkesi azaldığı zaman anladıklarını arkadaşına soracaktı. Doğru anlayıp anlamadığını onaylayacaktı.
Deniz için bu acı hatıra zaman zaman arkadaşına karşı haksızlık yaptığı duygusunu yaşamasına neden olmaktadır.
Başarılar dilerim