Merhaba,
Divan edebiyatımızda akrostişe şeklindeki şiirlerine MUVAŞŞAH veya İSTİHRAC denir.
Muvaşşah: iki sanat dalının özelliklerini taşıyan iki unsurlu sanat demektir.
Muvaşşahta sadece ilk harflerden değil orta ve sondaki harflerden yararlanılmıştır.
Divan edebiyatında kadının süslüsü ile şiirin süslüsü şekline benzetme yapılmaktadır.
vişâh kelimesinden türemiştir. Çift süslemeli gerdanlık tanımı üzerinden
tanımlanmıştır.
Müveşşahta: uzun beyitler ve mısralar kullanılır. Bentler dönüşümlü olarak birbirini izlemektedir.
Müveşşahta kullanılan en uzzun beyit KUFL, bir tek kufle,
kaflenin her cüzine GUSN denir.
Bilenen kaflede cüz sayıları ikiden ona kadar değişiklik göstermektedir.
Cüzlerin kafiyeleri bir birine benzemektedir.
Tam müveşşah ve akra müveşşah olmak üzere iki çeşidi bulunmaktadır.
Giriş cümlesinin olduğu kafleye MATLA(Merkez)
Mısralardan oluşan kıtalar halindeki bentlere verilen isim ise DEVİR
Devirde kullanılan her mısraya SIMT denir.
Muvaşşah Be-İsm-i Süleymân
Mef‘ûlü Mefâ‘îlün Mef‘ûlü Mefâ‘îlün
1 (س) Sen rûĥ-ı revân ey Ħân dil-mürdeme cân ancaķ
Gül-ruħlaruñuñ şevķi gün gibi ‘ayân ancaķ
2 (ل) Lâle ħadüñi bülbül gülşende görüp eydür ‘
Âlemde gül-i ter çoķ bu ġonca-dehân ancaķ
3 (ى) Yaylañ ile ĥüsnüñi her kim göre dir şâhâ
Kendüsi durur ġılmân yaylaķı cinân ancaķ
4 (م) Meylüm sañadur ħânum ķurbân yoluña cânum
Gerçegi sözümüñ bu ġayrısı yalan ancaķ
5 (ا) İtüñle işigüñde çün her gice hem-demdür
‘İzzet ise Mihrî'ye yeter bu hemân ancaķ
6 (ن) Ne vaķt-i feraĥ-devrân ‘âlem bu deme ĥayrân
Biñ câna deger bir ân ne ħoşça zamân ancaķ
Bu şiirin sonunda ortaya çıkması gereken,
"Hırka Şeyhi-zade Osman Molla Tale Ömrehu"